در هفته گذشته قیمت نفت پایین ترین سطح خود را در یک سال میلادی تجربه کرد. قیمت هر بشکه نفت برنت در بازار جهانی به ۳۶.۵۰ دلار معامله شد و هر بشکه نفت کشور ها عضو اوپک به ۳۴.۹۰ دلار خرید و فروش شد. تحلیل گران نفتی امید داشتند که در آخرین جلسه اعضای اوپک طرفین به توافق برسند تا سقف تولید حوزه اوپک را پایین تر از ۳۱میلیون بشکه در روز تعدیل دهند، اما این اتفاق رخ نداد و اعضای اوپک تصمیم گرفتند تا سقف تولید را تغییر ندهند. دیدار بعدی اعضای اوپک در ماه جون سال ۲۰۱۶ میلادی برگزار خواهد شد و ممکن هست که قیمت نفت تا آن زمان به ۳۰ و حتی ۲۵ دلار نیز برسد و این خطر بزرگی هست برای کشور های تولید کننده نفت.
تغییر قیمت نفت در بازار جهانی به عوامل بسیاری وابسته است، اما دو عامل که می تواند تاثیر بسیار منفی در آینده کوتاه مدت روی طلای سیاه بگذارد عبارتند از: ۱. افزایش تولید عراق و ۲. برگشت ایران به بازار در دوران گذار به پسا تحریم.
در مورد اول باید گفت که عراقی که در ۲ دهه اخیر دست خوش جنگ و بی ثباتی بوده این قابلیت را دارد تا در آینده سقف تولید خود را به ۹ تا ۱۰ میلیون بشکه در روز برساند. طبق آخرین گزارش سازمان جهانی انرژی کشور عراق در ماه های گذشته سقف تولید خود را بصورت چشمگیری افزایش داده به طوری که این کشور در روز ۴.۳ میلیون بشکه نفت تولید کرده که در مقایسه هیمن ماه ها با سال گذشته افزایش یک میلیونی داشته است. اگر بازار جهانی بتواند یک ثبات قیمتی در سال ۲۰۱۶پیدا کند عراق نیز می تواند سطح تولید خود را افزایش دهد و این به این معناست که این کشور می تواند در درازمدت جایگاه عربستان را به عنوان بزرگترین تولید کننده نفتی در جهان را بگیرد.
دولت عراق به خوبی این را می داند که مشکلات بسیاری در برآورده کردن هدف تولید ۱۰ میلیون بشکه نفت در روز وجود دارد. مشکلاتی از قبیل زیرساختی، تکنولوژی، بی ثباتی سیاسی در بغداد، سرکشی اقلیم کردستان و در آخر مهم ترین آنها جنگ داخلی که داعش آتش آن را روشن کرده و می تواند سالیان سال ادامه داشته باشد. اقلیم کردستان عراق در چند ماه گذشته نتوانسته تا شرکت های بزرگ نفتی رازی کند و معوقه های ماهانه کلانی که می بایست به این شرکت ها پرداخت می شده عقب افتاده است. کشور عراق سرشار از نفت می باشد که تنها منبع بصره قابلیت این را دارد که روزی ۹ میلیون بشکه نفت تولید کند.
اما در مورد دوم بازگشت ایران به بازار جهانی نفت می تواند تاثیر منفی کوتاه مدتی اما با هزینه بسیاری برای کشور های تولید کننده و حتی خود ایران به همراه داشته باشد. ایران همچون عراق مشکلات بسیاری دارد اما دولت حسن روحانی عزم خود را جذب کرده تا هر چه سریع تر بتواند جایگاه خود را در بازار پس بگیرد تا بتواند کسری میلیارد دلاری خزانه دولتی را جبران کند. اما این هدف نیز در کوتاه مدت آرمانی بنظر می رسد چرا که صنایع نفتی ایران به سرمایگذاری های کلانی احتیاج دارد و شرکت های نفتی غربی تجربه خوبی از سرمایگذاری در ایران ندارند.
Leave a Reply