روز پایانیِ نمایشگاه نقاشی محمد نوری زاد و رونمایی از تابلوی عشق!

من دیشب که شبِ پایانیِ نمایشگاه نقاشی های عاشقانه ام بود، از عاشقانه ترین تابلوی خود، رو نمایی کردم. این بگویم که من برای روزِ پایانی هیچ فرد مشخصی را به آمدن دعوت نکرده بودم. بجز همان نوشته هایی که همیشه همگان را برای آمدن به نمایشگاه فرا می خوانم. جایتان خالی، بسیاری آمده بودند. جوری که عده ای داوطلبانه بیرون رفتند تا جا برای تازه واردان باشد. خلاصه خیلی ها آمده بودند. از داخل و خارج. بویژه عزیزان همراهی چون: مادر ستار بهشتی، پدر و مادر سعید زینالی، مادر مصطفی کریم بیگی که در عاشورای 88 تیر مستقیم به سرش زدند، مادران پارک لاله، حکیمه شکری و خانواده اش، چند نفری از شاگردان محمد علی طاهری، استاد جعفر پناهی و همسرش، دکتر بهزادیان نژاد و دو دخترش، همسر آقای رویین که در زندان است، خواهر شهرام فرجی زاده که روزعاشورای 88 سرش را زیر چرخ اتومبیل له کردند، مهدوی فر و دوستانش از کاشان، و چند نفر از بهاییان. من گزارش روز پایانی را و فیلمی از دیشبِ باشکوه را بزودی تقدیمتان می کنم. آنچه که شاید دوست داشته باشید از آن خبر بگیرید، عاشقانه ترین نقاشیِ من است. که من وعده ی رونمایی اش را داده بودم. اکنون تصویری از آن را تقدیمتان می کنم و ادامه ی قضایا بماند برای فرصتی در همین نزدیکی ها. سپاس از همگی شما که از راههای دور و نزدیک با من همدل بودید. چه آنانی که نیامدند و مقدورشان نبود، و چه آنانی که یک بار و چند بار آمدند و مرا با تماشای چهره ی خواستنی شان، به خواستنی ترین دور دست های عمیقِ دوستی مژده دادند.