شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل، در نامه‌ای سر گشاده به حسن روحانی پرسیده است: ” اگر شورای امنیت ملی می‌تواند خبرنگاری را که گروگان گرفته شده به ‘شیرینی’ آشتی‌کنان با آمریکا آزاد کند چرا نمی‌تواند استاد دانشگاه و زنی هنرمند چون زهرا رهنورد را آزاد کند؟ اگر قوه قضاییه می‌تواند سعید عابدینی را که گناهش فقط اعتقاد مذهبی او بوده، به خاطر داشتن تابعیت آمریکایی آزاد کند، چرا برای آزادی مهدی کروبی که جرمش صرفا اعتراض به نتایج انتخابات بوده اقدامی نمی‌کند؟ اگر آقای ظریف می‌تواند با ابر قدرتی چون آمریکا چانه زند تا چند تاجر ایرانی را از زندان‌های آمریکا آزاد کند، چرا این کار را برای آزادی زندانیان وقایع سال ۱۳٨٨ نمی‌کند؟ چه زمانی نوبت آشتی با ملت ایران می‌رسد، که متعاقب این آشتی ملی “گروگان‌های وزارت اطلاعات از جمله امید کوکبی (نخبه جوان)، عبدالفتاح سلطانی (وکیل دادگستری)، نرگس محمدی (فعال مدنی)، بهاره هدایت (فعال دانشجویی)، عیسی سحرخیز (روزنامه‌نگار)، سعید مدنی (فعال سیاسی) و ده‌ها تن دیگر که در زندان‌ها بسر می‌برند، آزاد شوند؟”
خانم عبادی مرا بخاطر دارید ؟ ! در تابستان 87 در معیت آقای عبدالفتاح سلطانی بدفتر شما آمدم و با حال زار از ماجرای ترور دکتر اردشیر حسین پور دانشمند فیزیک اتمی بدست حکومت اوباش گفتم که بخاطر ایستادگی در برابر دستور غنی سازی 20 درصدی و ساخت بمب اتمی جان و جوانی شکوفان خود را از دست داد … درآنزمان و پس از خروجتان از ایران حتی اشاره ای بدین فاجعهء ملی – بجهت هشدار به جامعهء بین المللی و پیشگیری از جنایات بعدی که بخاطر مسکوت ماندن این مورد اتفاق افتاد – نکردید … آیا حالا حاضر به انعکاس آن هستید ؟!http://www.tahlilrooz.net/?p=6444