اشک تمساح روزنامه کیهان وابسته به خامنه ای درمورد فلاکت و بدبختی مردم ایران و حمله به دولت روحانی درآغاز سال جدید!

روزنامه کیهان وابسته بیت خامنه ای با نوشتن مقاله ای تمام مشکلات و بدبختی کشور را به گردن دولت یازدهم و شخص حسن روحانی انداخته است و دربخشی ازآن نوشته است : اوضاع اشتغال در سال 1394بر هیچ‌کس پوشیده نیست. جمع زیادی از جوانان کشورمان بیکارند. به خصوص که در بین این خیل کثیر، تحصیل کرده‌ها سهم به سزایی را به خود اختصاص داده‌اند. گزارش‌های مراکز رسمی، همه و همه از تشدید این وضعیت خبر می‌دهد و کسی نیست که بتواند این حقیقت تلخ را انکار کند. حتی اگر کسی مثل رئیس‌جمهور هم بگوید برای یک میلیون و اندی جمعیت ایران شغل ایجاد کرده، کسی باور نمی‌کند و نمی‌پذیرد، حتی نزدیک‌ترین نزدیکان او! چون مردم با همه وجود بیکاری فرزندانشان را لمس می‌کنند و تبعات سوء آن را در همه حوزه‌ها، در افزایش بزهکاری‌ها در بالا رفتن سن ازدواج، در اعتیاد و هزار بلا و مشکل دیگر می‌بینند. افزون بر عدم ایجاد اشتغال در دولت یازدهم، افزوده شدن به جمعیت بیکار و بیکار شدن هر 5 دقیقه یک ایرانی، بلای خانمان سوز دیگری است که بدون کمترین تردید، حاصل عملکرد و سوء مدیریت دولتمردان دولت یازدهم است و معلوم نیست نزد مردم و نزد خدا چه جوابی برای آن دارند.
رکودی که گریبان کشور را گرفته، سبب نابودی زیرساخت‌های تولید و عقب‌ماندگی ایران در عرصه‌های مختلف شده است. عقب‌ماندگی‌هایی که گاه جبران آن به چند دهه زمان احتیاج دارد. علت پدید آمدن این رکود، برنامه ریزی غلط دولتمردانی بود که برای یک کشور بزرگ و پهناور و دارای میلیون‌ها جوان نخبه و میلیاردها ثروت آشکار و پنهان، نسخه انقباض مالی بستند تا با سختگیری و ریاضت اقتصادی، تورم را کاهش دهند! یعنی خون اقتصاد را منجمد کردن آن‌قدر که آن پیکر نیمه جان، رو به موت شد و در حالت احتضار قرار گرفت! اکنون نخستین ثمره سیاست غلط سی‌ماه گذشته دولت به بی‌رحمانه‌ترین شکل خود را نشان داده است و بیکاری به بدترین شکل ممکن گریبان جامعه را گرفته است. کاش دولتمردان سال آینده از این همه مصیبت و مشکل مردم عبرتی می‌گرفتند و برای گشایش کسب و کار و تولید قدمی برمی‌داشتند.کاش در اسفند سال 95 بتوانیم بنویسیم که مثلا فلان تعداد شغل ایجاد شد و آن قدر جوان مشغول به کار شدند.البته نه به آن صورت که رئیس‌جمهور محترم گفتند، بلکه واقعی!
دولت در سال 94 به موازات تشدید رکود و تعطیلی واحدهای تولیدی، برای آرام نگه داشتن جامعه و پاسخ به نیازهای واقعی و یا ساختگی و مصنوعی دست به واردات وسیع زد! هرچه واردات بیشتر می‌شد، بیکاری و ورشکستگی صنایع هم بیشتر می‌شد. بسیاری از صنایع، به طور کامل تعطیل شدند و کارگرانشان خانه نشین شدند، در حالی که جامعه به کالا و محصول تولیدی آنها نیاز داشت. این مدل آرام نگه داشتن بازار، همان مدل پیشرفت صوری بود که مورد اعتراض رهبر هم قرار گرفت. اکنون می‌توان سخن حسن روحانی در ایام تبلیغات انتخاباتی را به یاد آورد که با طعنه به دولت دهم گفته بود :«بله اشتغال ایجاد شد، اما برای کارگران چینی!» دقیقا همان وضعیت ادعایی با شیب بسیار تند و ویرانگر اکنون به‌وجود آمده و روزی نیست که خبر از واردات وسیع کالایی که توان داخلی برای تولید آن وجود داشته نشنویم. در آخرین روزهای سال جاری بود که شنیدیم دولت با واردات ریل راه آهن، صنایع فولاد را به مرز ورشکستگی برده است! در حالی‌که امکان تولید آن به سادگی در فولاد مبارکه وجود داشته است! یا همین چند روز قبل بود که اتحادیه صنایع کاشی و سرامیک از اعضا خود خواست به مدت دوماه هیچ تولید جدید انجام ندهند، چون انبارها مملو از کالای بدون مشتری است و هیچ بازاری برای آن وجود ندارد! درست در همین شرایط، شما می‌توانید در بازار لوازم  و مصالح خانگی، و انواع و اقسام سرامیک، موزائیک و چینی بهداشتی خارجی را ببینید! اکنون باید پرسید دولت در حال ایجاد اشتغال برای چه کسی است!؟
آنچه گفته شد، شمه‌ای از تلخی‌های سال 94 بود که قبلا گفته شده بود و گفتن آن از باب تذکر مجدد و نمایاندن دوباره مشکلات مردم بود. قطعا سال آینده این ایام، دولت سخت درگیر انتخابات ریاست جمهوری 96 خواهد بود و بازخوانی این پرونده در آن روزها فایده‌ای ندارد. اما اکنون که فرصت هست بهتر است که به فکر مردم و مشکلات آنان باشند که اگر حتی هیچ‌چیز جز تکیه بر اریکه قدرت مهم نباشد راه آن، خدمت به مردم است و می‌توان کمبود و نقصان این موضوع مهم را آن قدر در جامعه و در بین سیاسیون پررنگ و تاثیرگذار دید که صدای نزدیک‌ترین حامیان رئیس‌جمهور را هم در آورده و باعث شده صراحتا اعلام کنند که روحانی با این کارنامه، انتخابات سال 96 را واگذار خواهد کرد. آیا برای آن روز هم شده، دولتمردان به خود خواهند آمد!؟