از آنجا که در جمهوری اسلامی مسئولین همه خدمتگزار اسلام و مسلمین هستند و شغل های دولتی رده بالا اصولا شغل محسوب نشده و نوعی رسالت و تکلیف الهی (البته با حقوق و مزایای زمینی) می باشد به همین دلیل بی معناست که بخواهیم مسئولین محترم را به بهانه های واهی مثل کهولت سن کنار گذاشته و یا تشویق به بازنشستگی نمائیم. حضرت نوح (ع) هزار سال عمر کرد و در این هزار سال همچنان به وظایف الهی خود عمل میفرمودند.
جنس مسئولین در جمهوری اسلامی اصولا با جنس مسئولین سایر کشورها فرق میکند و مسئولین اینجا مثل قالی کرمان هستند که هرچه بیشتر از عمرشان میگذرد و به اصطلاح بیشتر پا میخورند بر ارزششان افزوده میشود…علت این امر هم باز برمیگردد به اینکه پذیرفتن مسئولیت در رده های بالا در جمهوری اسلامی اصولا نیازی به تمرکز فکر و مهارتهای ذهنی که معمولا با افزایش سن رو به افول میگذارد، ندارد و مملکت با «ایمان و توکل» میچرخد.
در جمهوری اسلامی رسم است که هر مقام مسئولی که به ریاست نهاد و یا سازمانی میرسد، پرسنل قبلی را مرخص و جمعی از مومن ترین و انقلابی ترین بستگان خود را در رده های مختلف به کار میگمارد و به همین دلیل تعویض مدیر هر سازمان به نوعی عوض کردن کل آن سازمان بوده و امری پر دردسر است…برای همین حتی المقدور سعی میشود ازتغییرات در رده های ریاستی اجتناب گردد.
همانطور که یکی از مسئولین عزیز فرمودند هیچگاه وسط یک مسابقه ، اسب را عوض نمی کنند…از آنجا که مقامات در تمامی روزهای سال مشغول تاخت و تاز در عرصه های مختلف دینی و فرهنگی و علی الخصوص عرصه های تجاری و اقتصادی هستند طبیعی ست که نمیتوان انتظار داشت که کل پروژه ها را خوابانده و خود را بازنشسته کنند.در آخرمسئولین نظام جمهوری اسلامی انسانهایی مومن و معتقد بوده و بر این باور هستند که جمهوری اسلامی همان حکومتی ست که پرچم را به دست آقا امام زمان خواهد داد لذا چون ظهور را نزدیک میدانند به امید دیدن آقا و دادن پرچم به دست مبارک ایشان محکم سر جای خود نشسته و پست و مقام خود را تا زمان مرگ حفظ میکنند تا این فیض عظیم شامل حالشان بشود…وگرنه کلا مقام و منصب به خودی خود چرک کف دست و به تعبیر دیگر آب بینی بز است.
Leave a Reply