نامه یک هموطن در خصوص موضوع آشتی ملی از سوی سید محمدخاتمی

در خصوص آقای خاتمی عزیز با همه ارادتی که به ایشان دارم میخواستم عرض کنم دو دسته سیاستمدار هستند که به یک اندازه برای جوامع خطرناکند.نا آگاهان جسور و آگاهان ضعیف و ترسو. چرا که هر دو امیدی واهی را در مردم ایجاد میکنندو نهایتاً مردم می مانند و انبوهی سوال و درخواست بی جواب و هزینه های فراوان و سالهای از دست رفته…آقای خاتمی با آگاهی کامل از وضع موجود، حفظ امنیت نسبی خود را به مخاطراتِ زدن حرف حق ترجیح میدهد و تنها حکم مسکنی رو داره که بدلیل عدم تمایل به هزینه دادن از شخص خود ، ترجیح میده بسیار محتاطانه ، هم مردم رو برای خود حفظ کنه و هم حکومت.قطعاً اگر بزرگانی همچون طالقانی و منتظری و مصدق ها امروز جای ایشان بودند اینگونه منفعلانه، دوپهلو و بی جسارت عمل نمیکردند. علی الخصوص که ایشان بیش از بیست میلیون رای این مردم رو پشت سر خود داشت اما گویا این تعداد رای برای ایشان ارزشِ دادن هزینه از حاشیه امنی که در طلب آن بود و همچنان هست رو نداره.بیاندیشیم اگر همه سیاستمداران ، همچون ایشان عمل کنند و با قدرتهای زمان خود کنار بیایند و به هر مناسبتی لب به تمجید و تعریف بگشایند آیا دنیا شاهد تغییر و حرکت به سمت مثبت شدن بود؟

بعقیده من بعنوان کسی که زمانی طولانی دوستدار و حامی دو آتشه ایشان بوده ام ، و هنوز هم قسمتی از شخصیت ایشان برایم قابل احترام هست ، مطرح کردن طرح آشتی ملیِ ایشان در زمان حاضر صرفا با دو هدف انجام شده است. اول بهبود شرایط امنیتی و خارج شدن از فشارها و نگرانی های موجودِ خود ايشان و در قدم دوم بازگشت ایشان و جناح حامی شان به قدرت.در پایان باید عرض کنم ایشان مردم رو به امیدی دعوت میکنه که مصداق بارز این شعر است :

خانه از پای بست ویران است
خواجه در فکر نقش ایوان است

با آرزوی فردایی بهتر..

سعید