افشاگری یک پاسدار مدافع حرم در سوریه

نظام ولایت فقیه در درگیری‌های فعلی سوریه به منزله بازیگری است که نقشی حیاتی ایفا می‌کند. جمهوری اسلامی حتی پیشتر از روسیه، بزرگ‌ترین حامی رژیم سوریه محسوب می‌شود. روابط تهران با دمشق در طول تاریخ بر منافع استراتژیک مشترک، از جمله خنثی کردن قدرت ایالات متحده و اسرائیل در خاو‌ر‌میانه استوار است. هر دو کشور همچنین برای ایجاد موازنه در برابر دولت‌های عرب، به هم تکیه دارند. شایان ذکر است که اتحاد نظام ولایت فقیه و حاکمان علوی سوریه تا حد زیادی فاقد بعد ایدئولوژیک و مذهبی است. رژیم سکولار سوریه، توسط یکی از اعضای فرقه علوی، اداره می‌شود که ارتباط چندانی با اکثریت شیعه در ایران ندارد. با این حال جمهوری اسلامی به عنوان تنها حکومت دینی در جهان، وابستگی مذهبی اندکی نسبت به رژیم اسد از خود نشان می‌دهد. در عوض، از نگاه تهران، سوریه مزایای استراتژیک زیر را برای ایران دارد: دروازه استراتژیک به سوی جهان عرب، سدی در برابر قدرت آمریکا و اسرائیل و شاید مهمتر از همه یک پل ارتباطی مهم برای دسترسی به حزب‌الله لبنان است. سوریه همچنین به منزله سپری است برای جلوگیری از بی‌ثباتی داخلی در ایران.

بسیاری از سلاح‌هایی که از تهران به سوی حزب‌الله روانه می‌شوند از خاک سوریه می‌گذرند. یک راه ممکن دیگر ترکیه است. آنکارا که با تهران بر سر اعمال نفوذ در خاورمیانه رقابت دارد، از عبور هواپیما‌ها و کشتی‌هایی که برای تجهیز سوریه و حزب‌الله عازم هستند از درون خاک خود جلو‌گیری می‌کند. ایران همچنین می‌تواند از طریق دریا این سیاست خود را پیش گیرد، اما این کشتی‌های در معرض خطر بازداشت قرار می‌گیرند.از بین رفتن مسیر سوریه به لبنان می‌تواند مانع از تجهیز دوباره حزب‌الله توسط نظام ولایت فقیه در جنگ‌های آتی با اسرائیل شود. چنین سناریویی می‌تواند اسرائیل را بیش از قبل بر آن دارد که نه تنها به حزب الله بلکه به تجهیزات هسته‌ای جمهوری اسلامی حمله کند. وجود هزاران موشک حزب‌الله که بعضی از آنها می‌تواند تل‌آویو و دیگر شهر‌های مهم اسرائیل را هدف بگیرد، به منزله بهانه‌ای برای انجام اقدام بازدارنده توسط اسرائیل است.

علی خامنه‌ای، رهبر نظام ولایت فقیه در ایران، معتقد است رژیم سوریه بخش مهمی از محور مقاومت در برابر اسرائیل و خط مقدم مبارزه نظام با آمریکاست. اما برخی از مقامات رسمی نظام حاکم بر ایران به موضوع حمایت بی ‌حد و حصر تهران از رژیم اسد به دیده‌ تردید نگریسته‌اند ولی به نظر می‌رسد جمهوری اسلامی  سیاست حمایت همه جانبه را اتخاذ کرده است.این امر ادامه خشونت‌ در سوریه را تضمین خواهد کرد؛ اگر مخالفت‌ها داخلی با جمهوری اسلامی در مورد این سیاست، سوریه نیز به شدت درگیر منازعات خونین خواهد شد. بنابراین به وجود آوردن نیرو‌های شبه نظامی سوری، بر اساس الگوی بسیج در ایران، می‌تواند به جمهوری اسلامی کمک کند تا نفوذش را در سوریه بعد از اسد، که توسط اکثریت سنی اداره خواهد شد حفظ کند و مهم‌تر اینکه مسیر ارتباطی خود را برای تجهیز نظامی حزب‌الله، تثبیت نماید.