خیزشی ایرانی باحضور همه ایرانیان

حقوق بشر اساسی‌ترین و ابتدایی‌ترین حقوقی است که هر فرد به‌طور ذاتی، فطری و به صرف انسان بودن از آن بهره‌مند می‌شود و حق اعتراض به نوع و کارکرد حکومت ها نیز جزء لاینفک این حقوق به‌شمار می‌رود، که پس از جنگ جهانی دوم و جنایات هولوکاست با ایده‌های مختلف از سوی حامیان حقوق انسانی توسعه یافته، با تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر درپاریس توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۸ به رسمیت شناخته شد.

اخیراً شورای رهبری جبهه ملی ایران با ارائه درخواستی از رئیس جمهور نظام ولايت فقيه حاکم بر ایران خواهان آن شدند که همایشی را در چهاردهم اسفند سالروز درگذشت دکتر محمد مصدق مقابل مجلس برگزار و راجع به مسائل و مشکلات کشوربه ابرازنظر بپردازند. اما تا به حال هیچگونه پاسخی بابت این موضوع که به نوعی راستی‌آزمایی حکومتی از سوی تشکلی است که ریشه در نهضت ملی ایران دارد. دریغ که همین رویه حبس و بند و شکنجه و… در ابتدای زمامداری رهبر حکومت اسلامی با شدت بیشتری تداوم یافت، بگونه‌ای که از هر نوع فعالیتی نیز محروم و تعداد زیادی از ملی‌گرایان مجبور به ترک وطن و یا سکوت شدند. هرچند که این محرومیت ها موجب آن نگردید که از حق اساسی خود حتی در سیاه ترین دوران حاکمیت فاسد خودداری ورزیده، به ابراز نظر پیرامون فجایع مختلف که در اثر سیاست‌های بی‌کیاست و نابخردی‌های حاکمیت رخ می‌داد و می‌دهد، نپرداخته، هزینه‌های سنگین‌اش را با تحمل زندان‌های طولانی متحمل نشوند.

از آنجایی که این درخواست در زمانی منتشر می‌شود که میهن‌مان وارد بحرانی‌ترین دوره در دوران حاکمیت اسلامی شده است، بحرانی که زائیده بی‌کفایتی و عدم توان فقه و فقاهت در کشورداری و فساد فراگیر در بین مسولان حکومتی و همچنین غارت ثروت ملی مردم از طریق سپاه پاسداران است. طبعاًاین بحران‌ها به شکل‌گیری گسترده‌ترین اعتراضات مردمی در دی‌ماه در سراسر کشور انجامید و بسیاری از صاحب‌نظران این اعتراضات را فاز اول جنبش بیداری ایرانیان به ظلم و فساد گسترده حاکمیت جمهوری اسلامی دانسته‌اند.

درخواست جبهه ملی و عدم پاسخ از سوی دولت حاکم البته واکنش به جای فعالان ملی، دانشجویان دانشگاه‌های تهران، اصفهان، کرمانشاه و گروه‌ها و سازمان‌های مختلف میهن‌دوست را که خود را به نوعی وابسته به جریان نهضت ملی می‌دانند روبرو شد. این حرکت در واقع گویای آن است که این درخواست به اولین نتیجه‌ی خود یعنی ایجاد تحرک در افراد و گروه‌هایی که گرایش ملی داشته و آزادی و سربلندی مردم و میهن از آرزوهای دیرینه‌شان بوده رسیده است. گروه‌هایی که از هوچی‌گری‌های سیاسی_رسانه‌ای فاصله داشته و یا فعالیتی نداشتند، همگی از دعوت به تجمع در میدان بهارستان که میدانی تاریخی و نمادین برای نهضت ملی است حمایت کرده‌، و همگی متفق‌القول هستند که مردم برای حضور در محوطه خانه خود نیاز به صدور مجوز از هیچ ارگان و یا نهاد حاکمیتی ندارند و از حق اعتراض آن هم بصورت آزادنه باید برخوردار باشند.

البته این منحصر به تجمع چهارده اسفند نباید باشد، بلکه طبق اصل ۲۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی تجمعات اعتراضی و مسالمت‌آمیز بدون داشتن سلاح سرد و یا گرم بلامانع بوده و نیاز به مجوز ندارد!