سكوت و بى تفاوتى مردم ايران باعث استمرار ظلم توسط نظام ولايت فقيه است

شیوه‌های غلطی که حاکمیت رژیم دیکتاتوری ولایت فقیه در سرکوب خاموش و روشن مردم در پیش گرفته، باعث شده کشور در یک خفقان سیاسی فرو رود. اگر مردم در مقابل ظلم حاکم در عرصه‌های مختلف سکوت کنند چه بسا که در کنار ظالم ایستاده‌اند و به آن مشروعیت داده‌اند. نباید اجازه دهیم که ظلم ظالم عادی شود و باید در مقابل استبداد فریاد کنیم. اکنون حاکمیت به پایان راه خود نزدیک شده و شرایط آشفته کشور را فقط در رسانه میلی حکومت می‌توان آرام و طبق روال مشاهده کرد. ولی آن‌ چه که در میان مردم است، بیانگر مشکلات حل نشده و زخمی عمیق است.

اگر مامردم تکان نخوریم وضع بدتر خواهد شد. اجازه نباید داد که حاکمیت با اقدامی مانند کودتای نظامی، قدرت را قبضه کند و طول عمر جمهوری اسلامی را چند سال دیگر بیشتر کند. چگونه می‌توانیم شاهد ظلم باشیم و در مقابل آن سکوت کنیم؟ آیا کشوری به این پهناوری و با این همه منابع طبیعی و انسانی حقش این است؟ چرا اجازه می‌دهیم که حکومت، کشوری همچون ایران را با کشورهایی مانند یمن و سوریه و عراق و ونزوئلا مقایسه کند؟ مسئولین این حکومت فاسد شدند و راه برای اصلاح نیست. منتظر معجزه نباید باشیم. نه جنگ نظامی بیگانه کارگشاست و نه ادامه این حکومت. این خود ما هستیم که باید برای آینده روشن کشورمان قدم برداریم. اقتصاد فلج کشور روز به روز بدتر خواهد شد. البته این فروپاشی اقتصادی را نیز باید مردم تحمل کنند نه مسئولینی که اموال مردم را در استرالیا، دوبی و دیگر کشورها منتقل کرده‌اند. مردم آگاه باشند که هیچ مسئولی در این رژیم رنج فقر ندارد و همه آنان در رفاه و چپاول هستند. زمان را نباید تلف کرد، باید آینده روشن را خودمان از هم اکنون ترسیم و اجرا کنیم.