اینکه تعدادی از اکانت‌های بدون شناسنامه و فیک که با قاطعیت می‌شود گفت: توسط سایبری‌های رژیم هدایت می‌شوند بر طبل تفرقه می‌نوازند و بر آتش بی‌اعتمادی که سال‌هاست بر تن بیمار اپوزیسیون افتاده است دامن می‌زنند، دور از انتظار نیست و رژیم مدت‌هاست که بر روی این پروسه موفقیت‌آمیز سرمایه‌گذاری می‌کند. ولی آنچه آزاردهنده است و تاکیدی دوباره بر هوشیاری در مبارزه را طلب می‌کند، همراهی هم‌میهنان مدعی مخالفت با حکومت و همراهی آنان با اینگونه سناریوهای نوشته شده در اتاق فکر این فرقه تبهکار است که متاسفانه هر روز شاهد تکرار آن در فضای مجازی و رسانه‌ای می‌باشیم. چند روزیست که شاهد حجم بالایی از رفتارهای مدیریت شده از سوی رژیم در مورد بانو نسرین ستوده وکیل و فعال حوزه حقوق بشر هستیم. بیشتر فعالیت‌های مخالفت با وی در راستای ترس از خمینی‌سازی و یا رهبر سیاسی‌سازی از این چهره آزادیخواه است! چیزی که نه تنها او مدعی آن نیست بلکه در پرسشی که از همسر وی آقای رضا خندان شد، به صراحت پاسخ داده شد که «… همسرم، هیچگاه ادعا و اساساً علاقه‌ای به بازی کردن نقش در حوزه‌های سیاسی نداشته و ندارد. زمینه کار او وکالت و حقوق بشر است. بنابراین دانستن اینکه دانش و تجربه کافی در این زمینه را دارد یا نه، اساساً موضوعیت ندارد. امیدوارم پاسخم به اندازه کافی شفاف بوده باشد. با ارادت.
در حقیقت باید به این مهم توجه کرد که قرار دادن فعالیت‌های بانو ستوده در چارچوب سیاسی و تفکیک آن به اینکه براندازانه است یا اصلاح‌طلبانه، یک اشتباه بزرگ است و اساساً او فعالیت سیاسی انجام نمی‌دهد که بتوان عملکردش را در این دو حوزه قیاس کرد. هرچند که در کشور ما ایران هر کنشی در هر حوزه‌ای در نهایت رنگ و بوی سیاسی به خود می‌گیرد ولیکن این مهم حائز اهمیت است که قدرت تشخیص نیت اصلی از نوع کنش را داشته باشیم و اسیر فضای تبلیغاتی مسموم که حربه‌ای برای عدم اتحاد حول دشمن مشترکی به نام نظام جمهوری اسلامی حاکم بر ایران شده است، نشویم! اکنون و در شرایط موجود بجای استفاده از فرصت و ارج نهادن به توجه نصف و نیمه جامعه بین‌الملل به موضوع نقض حقوق بشر و به موضوع زندانی شدن یک کنشگر حقوق بشر و بجای استفاده از این فرصت برای یادآوری دیگر جنایات و نقض حقوق بشر سیستماتیک در جمهوری اسلامی بیایید فرصت‌سوزی نکنیم و جامعه جهانی را با ضعف بزرگ فرهنگی‌مان که همان عدم توانایی در همدلی و همبستگی است بیشتر از این دچار انفعال و بی‌تفاوتی نسازیم! تک تک زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندان‌های تهران و شهرستان‌ها، چه بانام و چه بی‌نام و ناشناخته، قابلیت دفاع و حمایت از سوی تک تک آزادیخواهان واقعی بدون در نظر گرفتن باورهای سیاسی و عقیدتی‌شان دارند و شخصاً معتقدم تفکیک آنها برای حمایت و پشتیبانی، چه از سوی مجامع بین‌المللی و دولت‌های غربی مدعی دموکراسی و چه از سوی هم‌میهنان مدعی فعالیت آزادیخواهانه، عملی اشتباه و خارج از عرفی است که ادعا می‌کنند. بار دیگر به این جمله از شاهزاده رضا پهلوی اشاره می‌کنم که گفتند: «هوشیاری در مبارزه، رمز لازم برای پیروزی است».
نویسنده: همایون نادری فر
Leave a Reply