مردم ايران : نظام ولايت فقيه قابل اصلاح نبوده و فقط بايد برود

جمهوری اسلامی، چهل سال سوار بر گرده ی مردم ایران شد. مردمی قانع به حداقل های یک زندگی ساده و آرام. اما هر چه مردم نجابت از خود نشان دادند حکومت وقیح تر شد. هر چه مردم خردمندانه برخورد کردند و تلاش کردند تا با حکومت در گیر نشوند و ایران را به هرج و مرج نیفکنند حکومت دریده تر شد.
در روزهای اول انقلاب، خمینی باور نمی کرد قدرتی بی حساب و کتاب در اختیارش قرار گرفته است. هر سخنی می گفت، با حالتی مردد، «به پشتوانه ی شما مردم» را به آن سخن می افزود. اندک اندک همین جمله ی نیم بند هم از سخنرانی ها حذف شد و انواع و اقسام نظارت ها و رد صلاحیت ها یک عده انسان متحجر را بر سرنوشت میلیون ها ایرانی حاکم کرد.
مردم به دفعات با تظاهرات مسالمت آمیز و دادن شعارهای ملایم خواستار حقوق اولیه ی خود شدند. حقوقی که در زمان پیش از انقلاب آن را داشتند و بعد از انقلاب نه تنها آزادی سیاسی به دست نیاوردند بلکه همان حقوق ابتدایی را هم که در اختیارشان بود از دست دادند. حکومت اما این تظاهرات را سرکوب کرد و به خیال خود به شعار النصر بالرعب صورت واقعیت بخشید.
اما حکومت اشتباه می کرد. مردم انواع و اقسام سرکوب ها را دیدند و طعم انواع و اقسام ترس ها را چشیدند. این موضوع باعث نشد تا ترس بر مردم حاکم شود بلکه باعث شد تا ترس مردم از چیزهای ترسناک بریزد. باعث شد تا بازداشت شدن برای جوانان یک امر عادی شود. باعث شد تا تهدید و ارعاب اثرش را در نزد همگان از دست بدهد. رعبی که قرار بود باعث پیروزی شود، باعث تبدیل حکومت به یک لولوی مسخره شد.
مردم در چهل سال گذشته از هر راه مسالمت آمیزی که به فکرشان می رسید برای دست یافتن به حقوق حقه شان استفاده کردند. حکومت اسلامی این موضوع را نفهمید و قدر مردم صبور کشورمان را ندانست.
اکنون مردم جان به لب رسیده، به خیابان ها آمده اند تا حق مسلم شان را از حکومت طلب کنند:
تغییر حکومت!
تغییر دادن حکومت حق مردم است. حکومتی سرکوب گر و بی لیاقت در طول چهار دهه دار و ندار کشور را به یغما برده و از شکم مردم زده و خوانی رنگین برای روس و چین و کره شمالی و غزه و لبنان گسترده است.
مردم دیگر شعار بیهوده نخواهند داد! شعارهایی که اثر نداشته به اندازه ی کافی داده شده است. تقاضاهایی که به آن ها توجه نشده به اندازه ی کافی به گوش مسوولان رسیده است. اکنون نوبت تغییر است. اکنون نوبت اصلاح به معنای واقعی کلمه است. اصلاح حکومتی ناکارآمد و ضد منافع ملی و مردمی.
این حکومت باید تغییر کند. از صدر تا ذیل آن باید تغییر کند. رییس جمهوری که کاره ای نیست خواست مردم ایران نیست. کاره ی این مملکت باید به قول خودش مسوولیت خرابکاری های چند ده ساله اش را بپذیرد و کنار گذاشته شود.
شعار امروز ما، زیاده خواهانه نیست! آشوبگرانه هم نیست! آشوبی اگر به وجود آید مقصر آن حکومتی ست که سال ها به خواست مردم بی توجه بوده و به جای اهمیت دادن به آن، آن را سرکوب کرده است.
حرف مردم ایران سال هاست که چنین است:
جمهوری اسلامی باید برود و حکومتی لایق و شایسته امور کشور را در دست بگیرد…